เมื่อวันก่อน พอดีเร็นเดอร์งานแล้วมันกินเวลามาก เลยอู้ออกไปเดินโลตัสเล่น (จริงๆก็ไปบ่อยอยู่) ก็เดินๆในโลตัสผ่านแผนกเครื่องสำอาง แชมพู ไรพวกๆนั้น แล้วเดินไปแถวเครื่องโกนหนวด เครื่องดัดผม ก็จับๆดู ทันใดนั้นก็ไปเจอกับสิ่งประดิษฐ์พิศดารเข้าอย่างนึง ที่พอรู้ความจริงก็ทำเอาผมขวัญผวาลมแทบใส่ไปเลย รูปร่างของเจ้าเครื่องนี้ดูเผินๆจะนึกว่าเป็นเครื่องโกนหนวดแบบนึง มีด้ามจับแล้วตัวเครื่องจะมีแผ่นเหล็กเล็กๆจับคู่กันเรียงสลับกันไปมา เวลาทำงานเจ้าเครื่องนี้ก็จะหมุนแล้วแแผ่นเหล็กเล็กๆเหล่านั้นก็จะหนีบเข้าหากัน แล้วหมุนไปตามแกน จากนั้นก็จะคลายออก สลับกันไปสลับกันมากมาย เมื่อแรกเห็นนั้นผมก็ไม่เข้าใจว่าไอ้เครื่องนี้มันเอาไว้ทำอะไรกันแน่ หมุนๆ หนีบๆ ทำอะไรได้หว่า มันไม่เห็นจะมีคมเลยท่าทางจะโกนหนวดก็ไม่ได้ จะดัดผมก็ไม่น่าใช่ จะดัดขนตาก็ซี่หนีบเยอะเกิน คนนะไม่ใช่ทศกัณฑ์ จะได้มีขนตาเยอะๆ ก็เลยมองไปยังแผ่นโฆษณาแถวนั้นหาคำอธิบาย “บอกลาการโกนขนส่วนเกินแบบเก่าๆ” “ไม่ต้องแว๊กส์” พอผมได้อ่านคำอธิบายแล้วเหงื่อกาฬของผมก็เริ่มแตก มันจะเป็นเช่นนั้นจริงหรือ? มันออกจะ..ป่าเถื่อนไปหน่อยหรือเปล่า คนสติดีๆใครมันจะทำแบบนั้นกันเล่า ไม่ใช่เจ็บธรรมดานะนั่น … Continue reading 282 | อารยธรรมป่าเถื่อน